Czym jest osteopatia?
Osteopatie krótko możemy określić jako szersze spojrzenie na chorobę. Korzenie osteopatii sięgają 1874 roku i za jej twórcę uznaje się amerykańskiego chirurga wojskowego Andrew Taylor Still’a, który twierdził, że: „Lekarz powinien zajmować się szukaniem zdrowia. Chorobę potrafi znaleźć każdy.” Still zaobserwował, że różne dysfunkcje kostno – szkieletowe mogą oddziaływać na cały organizm, a tym samym być przyczyną różnorodnych chorób.
Kim jest osteopata?
Aby zostać specjalistą w tej dziedzinie, czyli osteopatą najpierw należy uzyskać tytuł lekarza medycyny lub fizjoterapeuty, aby następnie móc rozpocząć kolejną ścieżkę kształcenia, która trwa 5 lat. Po ukończeniu nauki i zdaniu egzaminu uzyskuje się prawo do wykonywania zawodu osteopaty. Podstawą osteopatii jest znajomość anatomii i fizjologii człowieka, a więc budowy i funkcji wszystkich narządów, zasad ich współdziałania i wzajemnych regulacji.
Jakimi zasadami kieruje się osteopatia?
Osteopatia kieruje się następującymi zasadami:
1. Ciało jest jednością. Człowiek jest jednością obejmującą ciało, umysł i duszę.
Zasada pierwsza oznacza, że samopoczucie człowieka i długotrwałe utrzymanie zdrowia zależy od wielu procesów fizycznych i psychicznych. Należy postrzegać organizm jako jedność. Kości, mięśnie i inne narządy
są połączone ze sobą układem krwionośnym, układem nerwowym i gospodarką hormonalną, a także powięzią, są to ważne systemy łączące, regulujące i koordynacyjne. W ten sposób tworzą się wzajemne zależności miedzy aparatem ruchu a narządami wewnętrznymi. W rezultacie, gdy człowiek cierpi na bóle barku to przyczyna może tkwić w zupełnie innym miejscu, na przykład w wątrobie.
2. Organizm potrafi samodzielnie się regulować, leczyć i utrzymywać w stanie zdrowia.
Zdrowie oznacza o wiele więcej niż tylko brak choroby. Zazwyczaj człowiek potrafi niwelować szkodliwe czynniki, takie jak stres, urazy czy drobnoustroje chorobotwórcze. Odbywa się to nieświadomie i w rożny
sposób. NIewielkie rany goją się w ciagu kilku dni. Liczne bakterie i wirusy są unieszkodliwiane przez układ odpornościowy, często zachodzi to bez naszej wiedzy i nawet tego nie zauważamy. Choroby mogą się
rozwijać, gdy układ immunologiczny i zdolność do samoleczenia są osłabione przez wiele różnych czynników. Lecz również objawy choroby są zazwyczaj przejawem zdolności organizmu do samowyleczenia. Na
przykład w trakcie gorączki szybciej przepływa krew oraz usuwane są produkty uboczne przemiany materii.
3. Struktura i funkcja oddziałują wzajemnie na siebie.
W rozumieniu osteopatii struktura organizmu to kości, mięśnie, narządy, nerwy, tkanka i powięź oraz płyny ustrojowe, takie jak krew, limfa, płyn mózgowo – rdzeniowy. Natomiast funkcja to procesy fizjologiczne takie jak przepływ krwi czy trawienie. Struktura i funkcja są ściśle ze sobą powiązane. Struktura określa funkcje i odwrotnie. Naruszenie struktury organizmu wskutek wypadku, urazu czy infekcji może negatywnie wpłynąć na funkcje. Analogicznie zmiana funkcji może przeobrazić również strukturę.
W jakich przypadkach może pomóc nam osteopata?
Do osteopaty warto udać się między innymi w takich w przypadkach jak:
– bóle kręgosłupa
– bóle układu kostno – stawowego
– stany pourazowe i powypadkowe
– wady postawy
– bóle głowy
– nawracające migreny
– zapalenie zatok czy uszu
– dolegliwości gastryczne i trawienne
– przypadłości ginekologiczne i urologiczne
– schorzenia neurologiczne
– zespoły bólowe w czasie ciąży
– bolesne miesiączki i zaburzenia menstruacyjne
– urazy okołoporodowe i zaburzenia psychomotoryki u dzieci
Podsumowując
Człowiek jest postrzegany przez osteopatę jako systemowa całość, a nie zespół niezależnych narządów, które funkcjonują niezależnie od siebie. W wyniku tego osteopata nie skupia się na wyizolowanych objawach tylko na znalezieniu przyczyny nadmiernego przeciążenia całego układu, którego efektem są pojawiające się schorzenia. Terapia osteopatyczna ma skłonić organizm do samowyleczenia. Osteopata bada struktury
organizmu i wyszukuje potencjalne zakłócenia w organizmie.