Czym jest terapia wisceralna?

terapia-wisceralna-2022

Terapia wisceralna opiera się na pracy z narządami wewnętrznymi i związanymi z nimi strukturami, takimi jak powięź, więzadła, nerwy i naczynia. Techniki wisceralne tworzą część osteopatycznych działań diagnostycznych i terapeutycznych. Nie tylko struktury kostne są połączone stawami, również pomiędzy narządami istnieją połączenia o charakterze stawowym, są to powierzchnie umożliwiające zachodzenie wzajemnych ruchów ślizgowych. Natomiast w odróżnieniu od większości stawów narządy w znacznej mierze nie są wprawiane w ruch za pomocą mięśni. Wyjątkiem jest ruch oddechowy przepony, który wprawia w ruch inne narządy wewnętrzne. Celem osteopatii wisceralnej jest przywrócenie prawidłowego napięcia i ruchomości narządów wewnętrznych, przy jednoczesnym poprawieniu przepływu krwi i limfy, ułatwiając proces samoleczenia danego miejsca.

Warto przeczytać Fizjoterapia uroginekologiczna – na czym polega?

Ruchy w obrębie narządów wewnętrznych

Ruchy narządów wewnętrznych dzieli się na zewnątrzpochodne, czyli mobilność i wewnątrzpochodne, czyli motylność. W obrębie mobilności trzewnej rozróżnia się:

– mobilność bierną, związaną z wpływem postawy ciała i jego ruchów oraz napięcia i aktywności mięśniowej na narządy, co prowadzi do zmian w ich relacjach przestrzennych;
– mobilność czynną, która związana jest z oddechowymi zmianami położenia przepony, co prowadzi do różnych relacji przestrzennych narządów.

Motylność jest definiowana jako zdolność narządu lub tkanki do zmiany swojej formy lub morfologii. Zdolność ta stanowi wewnątrzpochodną właściwość narządu lub tkanki i nie daje się wyjaśnić żadnymi wpływami zewnętrznymi. Przypuszcza się, że motylność jest związana z odzwierciedleniem rozwoju embrionalnego. Może ulec zaburzeniom gdy dochodzi do ograniczenia mobilności danego narządu.

Mobilność narządów wewnętrznych

Przepona odgrywa ważną rolę dla mobilności narządów wewnętrznych, ponieważ ruchy oddechowe przepony przenoszone są na narządy. Za sprawą nacisku przepony narządy są stale i powtarzalnie przesuwane. Ruchomość narządów osób powyżej sześćdziesiątego roku życia nawet przy głębokim oddychaniu jest zazwyczaj ograniczona. Zakres ruchomości narządów wewnętrznych jest zależny od toru oddechowego, przy oddychaniu piersiowym przepona porusza się w niewielkim zakresie, dlatego dochodzi do mniejszego przemieszczania narządów jamy brzusznej niż przy oddychaniu brzusznym.

Zmieniona elastyczność więzadeł wspomagających narządy może ograniczać ruchomość narządów, czyli mobilność. Więzadła są strukturami otrzewnowymi, które stanowią połączenie narządów wewnętrznych ze ścianami jam ciała. Zwiększone napięcie więzadeł w obrębie, których przebiegają struktury naczyniowe i nerwowe zaopatrujące narządy wewnętrzne, może prowadzić do zaburzenia funkcjonowania narządów.

Prawidłowa mobilność narządów wewnętrznych odpowiada za:
– utrzymanie dynamiki płynów ustrojowych w ciele;
– utrzymanie optymalnego funkcjonowania narządów.

Może cię zainteresować Masaż relaksacyjny

Funkcjonowanie narządów wewnętrznych

W funkcjonowaniu narządów wewnętrznych ważny jest odpowiedni gradient ciśnień między klatką piersiową, gdzie występuje ujemne ciśnienie a jamą brzuszną o dodatnim ciśnieniu. Prawidłowy gradient ciśnień utrzymuje narządy dzięki działaniu siły ssącej, co jest wynikiem różnic ciśnień i dzięki temu zmniejszony zostaje ciężar narządów. Wpływa to również na poprawę przepływu żylnego i limfatycznego. Postawa ciała oraz zmiany w obrębie statyki kręgosłupa oddziaływują na rozkład ciśnień i tym samym pracę narządów wewnętrznych.

Wpływ narządów wewnętrznych na funkcjonowanie organizmu

Restrykcje i napięcia w organizmie, czyli zmiany ciśnień w jamach ciała, dolegliwości mięśniowo – szkieletowe, brak równowagi napięć mięśniowych, nieprawidłowa postawa ciała mogą ograniczać ruchomość wisceralną, a tym samym zaburzać funkcję i ruch płynów ustrojowych. Również restrykcje w obrębie narządów wewnętrznych oraz między nimi i ich powierzchniami ślizgowymi, w postaci napięć, blizn, zrostów mogą prowadzić do rozciągnięcia więzadeł, które stabilizują  narządy, a tym samym prowadzić do powstania napięć w częściach układu mięśniowo-szkieletowego.

Utrata mobilności trzewnej danego narządu może być związana z pojawieniem się pewnych określonych dolegliwości:
– w obrębie jelita czczego i jelita krętego ze wzdęciami oraz z rozlanymi bólami brzucha;
– w obrębie okrężnicy wstępującej, głównie z biegunką oraz prawostronnym stanem zapalnym okrężnicy, a także z bolesnymi punktami uciskowymi w obrębie jamy brzusznej;
– w obrębie okrężnicy zstępującej, najczęściej z zaparciami i lewostronnym zapaleniem okrężnicy;
– w obrębie żołądka, zazwyczaj z zapalniem żołądka, przepukliną rozwodu przełykowego, uczuciem pełności po posiłku i nudnościami;
– w obrębie dwunastnicy głównie z uczuciem zgagi, bólami po posiłkach i oznakami dysfunkcji trzustki, między innymi w postaci nietolerancji mięsa i tłuszczu, ochoty na słodycze, głodu z uczuciem nagłego męczenia pojawiającym się w połowie dnia.

Jakie są wskazania do terapii wisceralnej?

Wskazania do terapii wisceralnej:
– przewlekłe i ostre bóle kręgosłupa
– problemy przewodu pokarmowego np. zespół jelita drażliwego
– nietrzymanie moczu i stolca
– zaparcia
– obrzęki
– bolesne miesiączki

0/5 (0 Reviews)